- στραπάτσο
- το, Ν1. (σχετικά με πράγμ.) ζημιά, φθορά, κακοποίηση2. (σχετικά με πρόσ.) προπηλακισμός, εξευτελισμός («έπαθε μεγάλο στραπάτσο»).[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. strapazzo < ρ. strapazzare (βλ. λ. στραπατσάρω)].
Dictionary of Greek. 2013.
στραπάτσο
Look at other dictionaries:
στραπάτσο — το (λ. ιταλ.), ζημία, φθορά: Η πλημμύρα τα έκανε όλα στραπάτσο (τα κατέστρεψε) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
στραπατσάρης — α, ικο Ν [στραπάτσο] αυτός που έχει την τάση ή το ελάττωμα να στραπατσάρει … Dictionary of Greek
στραπατσάρω — Ν 1. προξενώ στραπάτσο, βλάπτω, φθείρω, κάνω κακό («μού στραπατσάρισε το φόρεμα») 2. μτφ. μειώνω ηθικά κάποιον, προπηλακίζω, ταπεινώνω, εξευτελίζω 3. (σχετικά με γυναίκα) εκθέτω από ηθική άποψη, διασύρω. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. strapazzare < λατ.… … Dictionary of Greek
τσαλαπάτημα — το, Ν [τσαλαπατώ] 1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού τσαλαπατώ, ποδοπάτημα 2. μτφ. πολύ μεγάλος εξευτελισμός, στραπάτσο … Dictionary of Greek
τσαλάκωμα — το, ατος 1. ζάρωμα, σούφρωμα, στραπατσάρισμα: Τσαλάκωμα της γραβάτας. 2. μτφ., ηθικός εξευτελισμός, στραπάτσο: Με την καταδίκη του έπαθε τσαλάκωμα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
